Ο καλύτερος φίλος του Πακιστανού

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Οι Τούρκοι δεν έχουν ξεχάσει. Κάτι πάνκηδες αρβανίτες, τα μαλλιά ξυρισμένα γύρω -γύρω και στην κορυφή μακριά για ν' ανεμίζουν στη γιούργια με το γιαταγάνι, μαζί με μανιάτες κι άλλους τρελλούς ρωμιούς απ' όλα τα μέρη του Έθνους ξεκινήσανε την διάλυση του οθωμανικού «πολυπολιτισμικού» παραδείσου.

Επί έναν αιώνα τους πηγαίναμε με το σπαθί και το ντουφέκι, τους σπρώχναμε πίσω στην Ασία. Ήμασταν τολμηροί, απρόβλεπτοι, είχαμε την πρωτοβουλία. Ακόμη κι όταν ήμασταν δυο πιθαμές κράτος, ένοπλα σώματα μπαινοβγαίνανε και ξεφτιλίζανε τον Πατισάχ και τα ταγκαλάκια του, εκστρατεύανε στην Κρήτη με σκυλοπνίχτες ή αλωνίζανε στα βάθη της Μακεδονίας. Οσμιζόμασταν την αδυναμία τους. Έτσι μια μέρα βρεθήκανε με τρόμο να πολεμάνε για να σώσουν την Άγκυρα. Ο παππούς μου στο Κάλε Γκρότο έβλεπε την πρωτεύουσα της Ανατολίας ν' αχνοφέγγει στον ορίζοντα. Ακόμη κι όταν ο Στρατός μας κατέρρευσε αήττητος, στα χρόνια που ακολούθησαν, οι Τούρκοι διατήρησαν τον αταβιστικό φόβο για τον δαιμόνιο Έλληνα.

Για δεκαετίες κλείστηκαν στον εαυτό τους χτίζοντας το πρωτοφασιστικό κράτος τους κι ο φόβος τους βάθυνε όταν αυτοί, ως επιτήδειοι ουδέτεροι, έβλεπαν έκπληκτοι την Ελλάδα δεκαοκτώ μόλις χρόνια από την τρομερή καταστροφή να ξεφτιλίζει την Ιταλία. Έτσι το δέος τους για τον σεϊτάν Γιουνάν μεγάλωσε. Το σύμπλεγμα τους βάθυνε κι άλλο, όταν στην Κορέα οι Έλληνες διακρίνονταν, ενώ οι Τούρκοι χαρακτηρίζονταν σε αναφορές "a disgrace for the alliance" (όνειδος για τη Συμμαχία), αφού ο μεγαλύτερος άθλος τους ήταν να επιτεθούν κατά λάθος σε μια υποχωρούσα διαλυμένη νοτιοκορεατική μεραρχία και να την αποτελειώσουν. Ακόμη καμμιά φορά οι καπεταναίοι τους χάνονται στα νατοϊκά γυμνάσια.

Στην Κύπρο, αφού στην αρχή μας παρακολούθησαν αμήχανοι να αγωνιζόμαστε για την Ένωση, μετά γίνανε οι ρουφιάνοι των Άγγλων. Στον ανταγωνισμό τους μαζί μας βρέθηκαν πάλι περιδεείς, όταν ο Γέρος είχε τα κότσια να στείλει την Μεραρχία κι ο συλληφθείς Ντενκτάς, που κάποιος ανόητος του χάρισε τη ζωή αντί να τον στείλει να τρώει πιλάφια στον Παράδεισο, καταπτοημένος θεωρούσε την Ένωση ζήτημα ημερών. Αν δεν υπήρχε η αχαλίνωτη φιλοδοξία του Μακαρίου κι ο τυχοδιωκτισμός του Ανδρέα, όλα θα 'χαν τελειώσει τότε. Μετά χρειάστηκε να γίνει Χούντα για ν' απογυμνώσουν οι επίορκοι την Κύπρο και ν' ανοίξουν δρόμο στον «Αττίλα» με το οπερετικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.

Ακόμη και τότε οι Τούρκοι βγήκαν στο γυαλό τρέμοντας, διστακτικά, παρά τις αγγλοαμερικανικές πλάτες. Δεν πίστευαν ότι δεν υπήρχε ΚΑΝΕΙΣ απέναντι τους. Μια φήμη μόνο για νηοπομπή με εκστρατευτικό σώμα από την Ελλάδα άρκεσε για να αλληλοσφαγούν ανοιχτά της Κύπρου και το αντιτορπιλικό Κοτζάτεπε να πάει στο πάτο από τους τούρκους πιλότους, που στις κραυγές του ασυρματιστή ότι είναι τουρκικό πλοίο, σχολιάζανε: «κοίτα τι ωραία που μιλάει τα τούρκικα ο γκιαούρης»!

Παρά την πουλημένη ηγεσία και τις προδοτικές εντολές, όπου στάθηκαν οι ηγήτορες, οι Τούρκοι καθηλώθηκαν κι εξευτελίστηκαν. Η θρυλική ΕΛΔΥΚ δυο φορές τους ανέτρεψε στο Κιόνελι. Στον Κοτζάκαγια ο Κατσάνης με τους Καταδρομείς του πέρναγε στην Αθανασία. Ο Παπαμελετίου με την Α' Μοίρα πετώντας με τα Νοράτλας από το Μάλεμε, νύχτα, στον αφρό του κύματος, κατέβηκε κατευθείαν στη φωτιά κι οι άντρες του από τα βαλλόμενα μεταγωγικά έτρεχαν στην περίμετρο του αεροδρομίου Λευκωσίας και στη μάχη. Ο Μπικάκης στη Σχολή Γρηγορίου εξοντώνει ΜΟΝΟΣ του με το ΠΑΟ έξι τουρκικά άρματα και ανατρέπει την προέλαση των Τούρκων. Τα βρεγμένα μεχμετζίκ βρέθηκαν παγιδευμένα σ' ένα ασφυκτικό προγεφύρωμα κι ο Μπιράντ γράφει για τον πανικό της ηγεσίας τους. Μια γερή σπρωξιά αρκούσε, όμως σώθηκαν από την κατάπαυση του πυρός κι έτσι αναθάρρησαν κι ενισχύθηκαν για να κάνουν τον 2ο Αττίλα, ενώ η Αθήνα ξεδιάντροπα πανηγύριζε κι η παλλινοστήσασα εξ Εσπερίας ηγεσία δήλωνε πως «η Κύπρος είναι μακριά». Ακόμη και τότε δυο μέρες έκαναν να μπουν στο λιμάνι της Αμμοχώστου, γιατί ένας τρελλός μ' ένα πολυβόλο πίσω από κάτι σακκιά με άμμο έριχνε ανά μια ώρα μια ριπή στο γάμο του Καραγκιόζη.

Επικράτησαν ανέλπιστα, νόμιζαν ότι ονειρεύονταν. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η Ελλάδα δεν πολέμησε. Ύστερα μπήκαμε στην μεγάλη κατηφόρα μαζεύοντας κωλόχαρτα του ΟΗΕ.

Οι Τούρκοι τώρα μυρίζουν την αδυναμία μας, όπως ο λύκος το αίμα. Μας παρακολουθούν να αποδομούμε την ταυτότητα μας, να κάνουμε κάθε μέρα ένα βήμα πίσω. Βλέπουν τον πάλαι ποτέ δαιμόνιο Έλληνα αδύναμο, διστακτικό. Δεν νοιώθουν πια φόβο. Βλέπουν διάφορα ανθρωπάκια να τους λένε αστεία πράγματα, οσποδάρους της Υψηλής Πύλης, που μιλάνε μαζί τους διστακτικά, περιδεείς. Αλλάξαμε ρόλους.

Όμως ο φόβος τους κοιμάται. Πρέπει να τον ξυπνήσουμε με μια κλωτσιά. Διακηρύσσοντας στην Ευρώπη ότι η Τουρκία δεν έχει συμμορφωθεί με καμμιά από τις υποχρεώσεις της, ότι εξάγει ανασφάλεια στον ευρωπαϊκό χώρο, ότι είναι κράτος δουλέμπορος, ότι δεν έχει θέση στην Ένωση. Να επιδιώξουμε κυρώσεις. Να τους κόψουμε τα φράγκα. Να δημιουργήσουμε Ισχύ. Κυρίως όμως να εκπέμψουμε το μήνυμα ότι αυτή την Ισχύ θα την χρησιμοποιήσουμε σε όλα τα πεδία. Αυτό, βέβαια, θέλει Ηγεσία και ευτυχώς φαίνεται ότι σε λίγο θα έχουμε, αφού απέλθει ο καλύτερος φίλος του Πακιστανού...

Πηγή: http://www.enkripto.com/2010/01/o.html

Ρατσισμός... Ρατσισμός;;;

Έρχονται στιγμές όπου ο λόγος δεν αρκεί ή –τουλάχιστον- δεν αρκεί ο κόσμιος λόγος. Έχει και η υπομονή τα όριά της και τις ταλαντώσεις της. Και σαν την υπομονή… έτσι είναι και ο λόγος. Κάποτε έρχεται η ώρα που μιλάς και άσχημα…

Δεν τολμάει να μιλήσει κανείς περί ιθαγένειας, περί ελληνικής γλώσσας, περί ελληνικού πολιτισμού, αμέσως τον ταυτίζετε με το ΛΑΟΣ ή με τον ακροδεξιό χώρο, ώσπου τελικά κρεμάτε σε όλους μας την ταμπέλα του φασίστα και του ρατσιστή. Λοιπόν, για να τελειώνουμε μια για πάντα:

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ υπάρχει όταν κάποιος υποστηρίζει ότι εγγενείς λόγοι καθιστούν τους ανθρώπους της λευκής φυλής ανώτερους από εκείνους της μαύρης φυλής.

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν υπάρχει όταν λες ότι ένας πολιτισμός είναι διαφορετικός από κάποιον άλλον.
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν υπάρχει όταν συγκρίνοντας μεταξύ τους τούς 2 πολιτισμούς καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι ο ένας υπερτερεί του άλλου. Όταν π.χ. αποδείξεις ότι η επιρροή του ενός φτάνει μέχρι τις μέρες μας ενώ του άλλου εξαφανίστηκε χωρίς να συντρέχει φυσική ή άλλη καταστροφή.
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν είναι να πεις ότι το θέατρο, η πολιτική, η βουλή, η δημοκρατία, οι αρχές διοίκησης της πόλης, οι αρχές που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις προέρχονται από την Ελλάδα και όχι από αλλού.
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ είναι να υποστηρίξεις ότι εξ ορισμού ο Χριστιανός είναι καλύτερος άνθρωπος από τον Μουσουλμάνο.
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν υπάρχει όταν υποστηρίζεις ότι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους και ότι η σύγκρουση των κοσμοθεωριών στις οποίες πιστεύουν, πολύ συχνά προκαλούν ανυπέρβλητα εμπόδια στο στερέωμα μιας κανονικής ανθρώπινης σχέσης.
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ είναι κάθε τι που δέχεσαι αξιωματικά και που αποβαίνει εις όφελος ενός ανθρώπου έναντι κάποιου άλλου.
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ είναι να δέχεσαι ότι υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι άνθρωποι.
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν είναι να αποδείξεις ότι υπάρχει ανώτερος και κατώτερος τρόπος σκέψης. Πώς να το κάνουμε;
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ είναι να ισχυρίζεσαι ότι επειδή με την βούρτσα μπορείς να βάψεις το ταβάνι τότε η πούτσα πρέπει να καεί στην πυρά.
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ είναι να ισχυρίζεσαι ότι επειδή μόνο με την πούτσα μπορείς να κάνεις παιδιά τότε η βούρτσα πρέπει να πεταχτεί στα σκυλιά.
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν είναι να ισχυριστείς ότι κάθε πράγμα, είναι τόσο χρήσιμο όσο το έργο που επιτελεί άρα κάποιο από τα δύο είναι πολύτιμο...

> Διαβάστε περισσότερα...

Μια νέα αρχή...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!! ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ 2010!

Μετά από ένα χρόνο απουσίας, αποφάσισα να ανανεώσω αυτό το blog δίνοντάς του έναν αέρα πιο πατριωτικό, όχι απαραίτητα μονόπλευρο αλλά κυρίως αναδημοσιεύοντας κείμενα του χώρου που μου έκαναν εντύπωση.

Θεοφανία Καλογιάννη: Το βρήκαμε το κορμί πατριώτη!

Γνωστή ως Pam Killer ;) η Θεοφανία δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο εκτός αν την κουνάς την αχλαδιά...

> Το επίσημο site της (λέει ότι ψάχνει σπόνσορα!!)
> Με την Άντζι Κληρονόμου σε παιχνίδια της Λέσβου...
> Περισσότερο μάτι εδώ... (η γυναίκα είναι θεά αν και γουστάρω τις μελαχρινές!)

Προτάσεις...

Θέματα που μου τράβηξαν την προσοχή στο site www.pare-dose.net και τα προτείνω:

• Ανεξαρτησία της Κρήτης, Κρητική Πολιτεία και Κρητική σημαία - Θρυαλλίδα, προβοκάτσια, ή φούσκα;
  
• Απορία δεξιού ψάλτου: Γιατί ακόμη και σήμερα, η ελληνική Εκκλησία εξακολουθεί να καθυβρίζει τους Έλληνες;
  
• Οι Κουτσαβάκηδες κι ο Μπαϊρακτάρης
• Τραμπούκοι και τραμπουκισμός
  
• Πώς εφευρέθηκε ο εβραϊκός λαός - Βιβλικές αλήθειες και το άλλοθι του «περιούσιου» λαού
  

Πάρτε τα τρία τελευταία τώρα και συνδιάστε τα με την σημερινή κατάσταση γενικώς... Τι λέτε;

Έξι μύθοι για την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια

Εξαιρετικό άρθρο του κ.Ν.Βαρότση, Αντιπρύτανη Πανεπιστημίου Κρήτης.

Το παρουσιάζω από το blog GREECE-SALONICA και μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Διαβάστε το όλοι γιατί ο άνθρωπος τολμά να πει πράγματα που δεν τα έχει πει κανείς ως τώρα έτσι...

Λεβεντιές...

Ρε λεβέντες του ΣΥΡΙΖΑ, εσείς που "πολεμάτε" (sic) για την γενιά των 700 ευρωπουλακίων (μην χέσω), για τον νεαρό αστυνομικό που χτυπήθηκε αναίτια από πυροβόλο όπλο κατά την διάρκεια υπηρεσίας, κάνατε καμιά πορεία στήριξής του ή την κάνατε γαργάρα; Δεν κατάλαβα; Δεν πέθανε είπατε; Τι είπατε; Δεν τον γέννησε μάνα αυτόν; Πώς; Ένα γουρούνι λιγότερο; Θα συνέχιζα αλλά σέβομαι την κατάστασή του και τους γονείς του.

Ένα έχω να πω: ξεζουμίσατε ξεδιάντροπα το γεγονός της δολοφονίας του νεαρού στα Εξάρχεια. Το εκμεταλλευτήκατε όσο έπαιρνε. Παροτρύνατε τους πασίγνωστους "αντιεξουσιαστές" να κάνουν λαμπόγυαλο την Αθήνα και τώρα που το θύμα είναι αστυνομικός, ποιείτε την νίσσαν (κοινώς την πάπια). Αλλά έρχονται εκλογές και προβλέπω τους ΤσιπροΑλαβάνηδες να φοράνε μαύρες πλερέζες... Ου να μου χαθείτε, Φαρισαίοι και υποκριτάδες!

Τα διαζύγια της τρέλας...

Είναι οξύμωρο να νιώθεις λύπη αλλά και χαρά ταυτόχρονα. Όταν κάποιου η ζωή χαλάει, ενός άλλου φτιάχνεται. Ένας πολύ αγαπητός μου φίλος χωρίζει μετά από κοντά 9,5 χρόνια έγγαμου βίου ενώ ταυτόχρονα γεννιόταν το παιδί μου. Και δεν ήξερα τι να κάνω και με ποιά σειρά: Να χαρώ γα τον ερχομό του μικρού μας μπόμπιρα ή να συμπονέσω τον φίλο μου; Ο ίδιος δηλώνει ξαλαφρωμένος. Του έφυγε ένα βάρος που λέει και η διαφήμιση. Αυτό που μας λείπει σήμερα από την ζωή είναι η απουσία φιλοσοφίας. Αν φιλοσοφήσεις έναν χωρισμό, καλύτερα χώρια κι αγαπημένοι παρά μαζί και συφοριασμένοι. Έχουμε μάθει να πέρνουμε τα πράγματα επιδερμικά κι αυτό γιατί ζούμε ζωή ανούσια πολλές φορές, και δεν μας κάνει αίσθηση να πάμε πιο βαθιά, να ψάξουμε τις αιτίες. Γι' αυτό βλέπουμε βαθιστόχαστους αναλυτές να μιλάνε στα παράθυρα κι από κάτω γράφει "φιλόσοφος-συγγραφέας" (πάνε πακέτο αυτά) και ΟΛΟΥΣ τους άλλους να κουνάνε το κεφάλι τους με τρόπο που φανερώνει την σκέψη "δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα".

Και για να ευθυμήσουμε λιγάκι: συνήθως ένα ζευγάρι όταν χωρίζει και δεν υπάρχουν παιδιά, κανονίζει, συνήθως κοινή συναινέσει, τα λεγόμενα περιουσιακά. Σε ποιόν θα πάει το σπίτι, ποιός θα πάρει το αυτοκίνητο και ποιός θα πληρώνει τις δόσεις στο δάνειο. Αυτό όμως συνέβει στις ΗΠΑ (που αλλού άλλωστε;): Ζευγάρι μετά από 25 χρόνια γάμου χωρίζει. Πριν καμιά δεκαετία, η σύζυγος εμφάνισε νεφρική ανεπάρκεια και μετά από εξετάσεις, ο σύζυγος προσέφερε το ένα νεφρό του για να την σώσει. Τώρα που χωρίζουν, ανάμεσα σ' αυτά που διεκδικεί ο σύζυγος, μαντέψτε τι είναι; Γάτες είσαστε... Ναι, το νεφρό! Το θέλει πίσω! Ήμαρτον...

Ο Ντάρκο της καρδιάς μας

Δεν νομίζω να υπάρχει γαύρος, αλλά και φίλαθλος που να μην συγκρινήθηκε με την περιπέτεια της υγείας του αγαπημένου μας Ντράγκο (Κοβάσεβιτς). Εγώ προσωπικά θα ήθελα να του ευχηθώ καλή τύχη και να επανέλθει (αν επανέλθει) υγειής και ακμαίος. Είναι μόνο 35 και είναι κρίμα να τυρρανιέται από τώρα με καρδιές και λοιπά προβλήματα.

Του εύχομαι, πρώτα ως φίλαθλος κι ύστερα ως Ολυμπιακός ταχεία ανάρρωση και σε ότι και να κάνει από δω και στο εξής, να είναι υγειής κι ευτυχισμένος...

Η μεγάλη... παύση!

Το ξέρω ότι έκανα πάρα πολύ καιρό να ενημερώσω το blog αυτό. Ούτε καν σας ευχήθηκα για το νέο έτος και τις γιορτές (ο γάιδαρος!).

Ωστόσο ένα ευχάριστο γεγονός, ο ερχομός του νέου μέλους της οικογένειας ήρθε να ταράξει ευχάριστα την ρουτίνα της καθημερινότητάς μας και  να κάνει εμένα και τη γυναίκα μου τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους αυτού του δύσμοιρου πλανήτη.

Έστω κι αργά σας εύχομαι, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ένα 2009 γεμάτο υγεία, αγάπη και ειρήνη. Κι αυτό το τελευταίο ας το ακούσουν οι Ισραηλινοί εκεί κάτω, μπας και σταματήσουμε να θρηνούμε θύματα και ιδίως παιδιά. Παιδιά που δεν φταίξαν σε τίποτα και τώρα πληρώνουν το μάρμαρο...